SDB zet zich in voor zieke, verminkte en doodgeschoten zwerfhonden in Bosnië. De oorlog heeft zijn sporen nagelaten. Iedereen heeft wel een dierbare verloren. Tijdens en na de oorlog zijn ook veel huisdieren dakloos geworden en moeten zich nu zwervend zien te redden. Omdat er geen opvang voor deze dieren is zet de regering jagers in om ze af te schieten. Voor iedere staart die een jager inlevert, krijgt hij nieuwe kogels. De honden worden vaak half dood en zwaar verminkt achtergelaten om een langzame, pijnlijke dood te sterven. Bij de puppy’s worden de staartjes levend afgesneden, dat scheelt kogels… 

In een klein plaatsje in het noorden van Bosnië ondersteunt Stichting Dierenopvang Bosnië een asiel waar ongeveer plek is voor 80 honden. SDB helpt het asiel met financiële middelen, maar ook met goederen, eten en medicijnen. Ongeveer 2 keer paar jaar gaat een grote groep vrijwilligers naar Bosnië toe om hier zelf de handen uit de mouwen te steken.

Februari 2008 reis ik af naar Bosnië om hier 3 weken zelf een helpende hand aan te bieden aan de 2 mensen die de dagelijkse verzorging van de honden en onderhoud van het asiel op zich nemen. Mijn helpende hand is vanzelfsprekend geheel kosteloos voor het asiel en de stichting, maar ik zou zo graag nog iets meer willen doen…..

Daarom roep ik ook jullie hulp in. Help het asiel en SDB met geld. Geld wat gebruikt zal worden om voer, onderdak en zorg te geven aan deze honden. Met jullie geld zal ik in februari iets moois kunnen doen. Ook spullen zijn welkom: Dekens, (geen dekbedden, kussens, gordijnen enz) Riemen en halsbanden, Benches, Voerbakken, (niet van steen) Antivlooien pipetten en wormenpasta. Dit gaat een keer in de zoveel tijd via de stichting met een grote vrachtwagen op weg naar het asiel en is dus ook meer dan welkom.

Deze honden hebben jullie hulp nodig dus help……. Alsjeblieft.

Linda van den Engel

http://www.hondenopvang.com

www.stichtingdierenopvangbosnie.hyves.nl

Wil je geld doneren?? Stort dit dan op Giro 94 74 694 te name van Stichting Dierenopvang Bosnië onder vermelding van Linda in Bosnië.

Wil je honden spulletjes doneren?? Probeer dan met familie, vrienden kennissen en collega’s zoveel mogelijk dingen in te zamelen, op deze manier kan ik het zelf op komen halen en zorgen dat het op het juiste adres terecht komt.

Linda van den Engel

L_van_den_engel@hotmail.com

Een lokaal wereld wonder(tje)

Donderdag 11 oktober 2007, zoals altijd zal deze dag komen en gaan. Wat ik 's ochtends nog niet weet is dat precies deze dag iets mooier zal eindigen dan dat ie begonnen is.

Een gewone werkdag voor mij. Ik doe vandaag een Luxor- Hurghada en ben dus een lange dag van huis. In de crewroom praat ik nog even snel iedereen de oren van 't hoofd dat ik ervan baal dat mijn neefje er Nog Steeds Niet is!!! Ben ik net een hele week thuis geweest zal je precies zien dat ie vandaag uitkiest om maar is tevoorschijn te komen. Maar goed me telefoon ging pas op het laatste moment uit en er was nog steeds geen teken van leven!!

Tijdens de tussenstop op Luxor dacht ik me telefoon maar is aan te zetten met dit als resultaat: hoi wij zijn om 15.05 uur papa en mama geworden van Yannique! 56 CM en 4760 gram. Uiteraard was ik super blij en helemaal door het dolle heen. Na een telefoontje richting thuis front wist ik dat ik de dag erna mocht komen kijken want ik zou pas rond 3 uur in de nacht landen. Op dit tijdstip nemen ze geen bezoekers meer aan in het ziekenhuis, heb ik mij laten vertellen, helaas.

Vandaag voor het eerst mijn lieve, mooie, schattige en super zachte neefje gezien. Ondanks dat iedereen 'm groot noemt vind ik 'm maar heel klein. Terwijl ik 'm vast heb heeft ie de hele tijd zijn ogen open. Het schijnt dat ze je nog niet echt kunnen zien als ze zo klein zijn, maar ik zou toch zweren dat ie naar me kijkt.

Een uurtje later is het bezoekuur voorbij en moet ik die hele speciale schat weer overdragen aan de rechtmatige eigenaren. Gisteren is de wereld een stukje mooier geworden.....

Een beter milieu begint bij jezelf!

Maandag ochtend, 27 augustus. In de auto vanuit Dordrecht op weg naar Alblasserdam, eerste rang stilstaan voor de brug. Zoals ons het is geleerd zet Rik keurig de motor uit van de auto, voorlopig staan we hier nog wel even. Naast ons staat een grote vervuilende vrachtwagen met z'n motor nog aan.

Kijk nou zeggen wij tegen elkaar zou ie nou gewoon z'n motor helemaal niet uitzetten terwijl hij echt pal voor de slagboom staat dus nog wel even een poosje moet wachten voordat ie weer verder kan. Even wachten we het af en als het erop gaat lijken dat de meneer in kwestie echt geen intentie heeft om z'n motor af te zetten, proberen wij door middel van seinen de meneer duidelijk te maken dat het toch echt wel beter is om z'n motor uit te zetten. Langzaam draait de meneer zijn raampje naar beneden en ik doe hetzelfde zodat het misschien duidelijker is wat we bedoelen als ik het hem gewoon zeg. Heel voorzichtig zeg ik ( je weet maar nooit misschien is de meneer zeer licht ontvlambaar, je kan niet weten tegenwoordig ) dat het beter is als ie z'n motor afzet zolang als dat ie voor de brug staat te wachten. Ach, zegt de meneer, wat maakt het uit? Nou zeg ik een beter milieu, dat maakt het uit. Aan de schouderophalende reactie maken rik en ik op dat het deze meneer eigenlijk niet zoveel kan boeien, een beter milieu of niet, als hij er vooral maar niet teveel moeite voor hoeft te doen.

Nou ben ik zelf ook geen wereld verbeteraar als het op het milieu aankomt. Voor ieder klein stukje pak ik graag de auto, splits ik geen afval en verlies ik soms "per ongeluk"wel eens iets op straat wat eigenlijk in de afvalbak hoort.

Maar toch soms..... probeer ik mijzelf er bewust op te maken om de fiets te pakken, het afval te splitsen ( ik heb geen groene en bruine bak dus dat is toch lastig ) en vooral niets "per ongeluk"uit mijn handen te laten glippen op straat maar te wachten tot dat ik een afvalbak zie, want die staan per slot van rekening op iedere hoek van de straat.

Het is niet moeilijk om mee te werken aan een beter milieu en veel moeite hoeft het ook niet te kosten. Met een beetje bewustwoording kom je al een heel eind.

De gevaren van reizen

Over de meeste gevaren van het reizen willen we niets van weten. Soms lees of hoor je hier en daar is iets over wonderlijke ziektes, beestjes en verschijnselen die over het algemeen een ver van je bed show zijn. Gelukkig maar want als we op de hoogte zouden zijn van alles wat je kan oplopen in de wereld zou de drang om dingen  te verkennen buiten je eigen land waarschijnlijk tot een minimum reduceren en hoogstwaarschijnlijk zelfs helemaal verdwijnen.

Toch kan je er niet aan ontkomen om is iets te horen of te zien te krijgen wat je eigenlijk echt helemaal niet had willen horen of zien. Zo hebben we allemaal wel is van Malaria, Ebola en Cholera gehoord. De een beter te bestrijden dan de ander.

Maar hebben jullie ook wel is van een worm gehoord die 12 meter lang kan worden en in het mensenlijk lichaam leeft. Die een willekeurige plek uit kiest om het lichaam weer te verlaten en waar ze 2 weken mee bezig kunnen zijn om het volledig te verwijderen. ( iedere dag een stukje ) Of een ziekte / virus die de menselijke organen stuk voor stuk laat "oplossen"in het niets en niemand kan vinden waar dit nou precies aan ligt. Of een mug / steekvlieg die je prikt en daar dan fijn een eitje achterlaat zodat dit eitje heerlijk in jou lichaam groeit en bloeit.

Het valt te verwachten dat wanneer je naar Gambia, Afrika vliegt je weleens iemand terug aan boord kan hebben met malaria. Maar wat als een passagier een larf in zijn arm heeft zitten waarvan je de kleur exact kan vertellen, die je ziet rond kruipen en draaien en waarvan blijkt dat ie er toch wel erg graag uit wilt terwijl jij al moeite genoeg had om je maag onder controle te houden bij de aanblik van de kleur en rond bewegen van het beestje. Dan roep je een verpleegster om te helpen 'm eruit te krijgen ( lees: al het werk te doen ) verpak je het beestje in een bakje zodat de passagier in nederland er gelijk mee naar het ziekenhuis kan om het te laten onderzoeken en hoop je dat er niet nog meer verstopt zitten. Dat is dan dat.

Helaas komen dan ook de verhalen. Ik heb wel eens dit gehoord, ja en ik heb weleens van dat gehoord. De meest enge en vieze ziektes / beesten volgen elkaar in een rap tempo op en zo krijg je dus een heb je weleens van dit of dat lijstje gehoord. Dat is zo'n lijstje waarvan je liever nooit iets had willen horen omdat het je reislust ernstig bederft en je nog wel eens 3 keer nadenkt voordat je op vakantie gaat.

Behendigheid

In heel ver grijs verleden deden Sheira en ik nog aan puppy cursus, elementaire gehoorzaamheid en we zijn zelfs nog begonnen aan de voortgezette elementaire gehoorzaamheid. Daarna waren we nog heel fanatiek met flybal en toen...... deden we eigenlijk niets meer. Nou dat was niet zo leuk en Sheira begon hier natuurlijk ook tegen te protesteren!!!!! Vandaar dat ik een paar weken terug maar besloten heb om weer iets leuks met Sheira te gaan doen en wel behendigheid. Het Flyballen had ik wel een beetje gezien en ik wilde wel eens iets anders proberen. Met knikkende knieen en klamme handen ( de meeste mensen die deze log lezen zijn wel op de hoogte van de reputatie van mijn hond met andere honden, voor degene die niet weten waar ik het over heb... laten we het erop houden dat mijn hond niet zo geweldig goed met andere honden kan ) ging ik naar de eerste les toe. Van te voren had ik ze al wel even gewaarschuwd dat ik zeg maar niet echt een lieverdje mee nam, maar dat ik er toch gewoon stug mee door wil trainen. Nou uiteindelijk is dit allemaal goed gekomen als Sheira ergens enthousiast voor is, dan ziet en hoort ze toch niets anders meer dus al met al heeft ze zich goed gedragen en durf ik de rest van de cursus ook gewoon af te maken, ha ha. Zie hier Sheira in actie: